PUN(c)T(ie) ? #91

Het is 1 april vandaag. De Nationale Grapjesdag.

Vandaag had ik twee afspraken in het ziekenhuis.
Eén voor borstfoto's, één voor een echo van een borst.
Daar is helemaal niets grappigs aan.

Bij een goeie grap zit de clou meestal aan het eind. Maar ik ga hier niet onnodig de spanning verhogen. De voorlopige conclusie is dat er een cyste of een lymfklier onderin één van mijn borsten zit. Dus niets engs, gevaarlijks of verontrustends. Rustig ademhalen dus nu. Dat doe ik ook weer.

Ik voelde al een tijdje wat. Het veranderde en ineens was het een erwtje. Het rolde zo onder mijn vinger weg, voelde rond en glad, zat niet vast aan mijn huid of onderliggend weefsel. Dan is mijn zorgachtergrond weer handig, want met de nodige kennis en ervaring, raakte ik hier niet direct van in paniek. Maar ik wilde het wel graag toetsen aan de mening van mijn huisarts, dus daar zat ik vorige week aan zijn bureau.
Zijn woorden sloten naadloos aan op mijn gedachten. "Ik denk dat het een cyste is. Het voelt zo mooi glad, ligt los, ik geloof niet dat dit iets kwaadaardigs kan zijn".

Hij stelde voor er een echo en foto van te laten maken. Ik ben erg van het "meten = weten", dus dat leek me een goed plan.
Tenslotte is mijn stempelkaart van het Vlietland Ziekenhuis ook nog niet vol. Het laatste half jaar was ik bij de hematoloog, internist, reumatoloog, dermatoloog, kaakchirurg, radioloog, laboratoriumoloog en de echoloog. Dat zijn nu dus 8 stempels. Zou ik een volle kaart van 10 stempels in kunnen wisselen voor een goede gezondheid?

Vandaag dus voor de onderzoeken. Op de foto's was niets te zien. Niet in de zin van 'ik zie er niets geks aan', maar meer dat het betreffende gebied net niet op de foto stond. Mijn erwtje zit dan ook net onder mijn borst en met het samenpletten valt het net buiten de röntgenplaten. Die had ik al aan zien komen. Dus logisch dat er zeker nog een echo nodig was.

De echo-meneer Stenger

vertelde me dat hij niets kwaadaardigs in mijn erwtje ziet. Het is een cyste of een lymfklier van 8 mm. groot, ook al zit het wel op een wat ongebruikelijke plek. Hij voegde er aan toe "ik zet er wel even een prikje in en stuur het op voor onderzoek". 
In mijn linkerooghoek zag ik de assistente razendsnel spullen neerleggen, dus ik reageerde als de brandweer, want ik had het gevoel dat die die prik er wel eens heel snel in zou kunnen zitten.

Ik gooide snel mijn bloedplaatjes probleem op de onderzoekstafel. Ik weet natuurlijk niet of en hoe de waarde nog zakt momenteel, maar ik moest er toch niet aan denken welke schade zo'n punctienaald aan kan richten en dat ik daar zou blijven bloeden als een runt. Of vleestomaatje.

Hij vond de punctie toen ook niet zo'n goed idee. "Ach joh", zei tie "laat zitten, ik doe het gewoon niet. Niet nodig. Er is toch niets geks". 
Maar kom wel terug als je het groter voelt worden.

Uiteindelijk stelde ik voor of het ook een idee is om het uit te voeren als over een poosje de bloedplaatjeswaarde opnieuw bepaald en bekend is. Ik wil namelijk best zeker weten dat er geen narigheid in mijn erwtje zit. Nou. Dàt vond ie een goed plan!  

"Kom dan maar gewoon langs. Ik maak gelijk tijd voor je. Ik hoef geen borstfoto meer, 
ik weet nu waar het zit, je hebt geen afspraak nodig, ik doe dat dan even voor je tussendoor."

Uhh, wat betekent dat in de praktijk, vroeg ik hem nog? Ik ken de werkwijze in een ziekenhuis tenslotte als geen ander en zag de aanwezige assistente hoofdschuddend wit wegtrekken. Ze zien me aankomen daar bij het secretariaat van de echo-afdeling. "Ja, meneer Stenger heeft gezegd dat ik altijd zo langs mag komen....."
Waarschijnlijk heb ik dan de volgende stempel te pakken, omdat ze me een enkeltje psychiater geven.

Viel er toch nog iets te lachen vandaag.