zaterdag 26 augustus 2017

Zeevis Run


Ik moest mezelf resetten. Door mijn rugblessure van juni was ik weer achterop geraakt qua hardlopen en conditie. Door de vakantie minder gewerkt en dus minder gewandeld. Maar wel steeds makkelijker geworden in het uit de kasten snaaien. Met als gevolg laag in mijn energie en strak in mijn vel.

Ineens was ik het zat. Dus begon ik anderhalve week geleden met toch wel lichte tegenzin aan mijn eerste trainingsrondje. Maar 6 kilometer, met een voorzichtige indeling: 1 kilometer rennen, 100 meter wandelen, 1 kilometer rennen enz. Ik kan je zeggen: dat viel niet mee.
Drie dagen later hetzelfde rondje, want dat vergelijkt zo lekker. Nu steeds 1,5 kilometer rennen, gevolgd door 100 meter wandelen. En nog eens drie dagen later opnieuw, met 2 kilometer rennen en 100 meter wandelen.
Elke keer ging het een stuk beter en makkelijker, dus er zat vooruitgang in. Als bonus was daar de voldoening.



De ultieme test volgde woensdagavond, want er was weer een Rotterdam Running Crew loopje. Dit keer zo'n beetje in onze achtertuin. Deze zijn zó leuk, dat ik alleen daarom al in conditie wil blijven. Ik hoef niet persé meer de langere afstanden te kunnen rennen, maar de sociale loopjes wil ik er graag inhouden.


~ RRC-foto's van Iris Droog ~


De startlocatie was dit keer een Koninklijke. Bij een iconisch bedrijf en pand. Ze noemen zich een restaurantgroothandel - visrestaurant - viswinkel. Ze zeggen zelfs: de mooiste viswinkel van Europa.
Rond 1908 opgericht door Oma Schmidt. Het allereerste winkeltje stond op dezelfde locatie als waar tegenwoordig dit flinke slagschip ligt. In december 2015 geopend en gedoopt door onze eigen Maxima. Onlangs nog bezocht door Dirk Kuyt en nu door een kleine duizend hardlopers.




Even voor acht uur heerste er een gezellige bedrijvigheid. Zoals altijd was de sfeer gemoedelijk en ontspannen. Het was zoals gewoonlijk een vrolijke mengelmoes van jong en oud, strak en gezet, flitsend en doorsnee, met één grote gemeenschappelijke deler: zin om er met elkaar een leuke avond van te maken.



Ik liep enkele Vogels tegen het lijf en vond uiteindelijk ook de Maaslandse meiden. Tijd voor de gebruikelijke foto.




Toen om acht uur de warming-up gaat begon, verplaatste ik me naar de 6 kilometer groep. De 9 liet ik aan hen over, want zover ben ik nog niet. Kon ik mooi eens de omgeving in me op gaan nemen, zonder alleen maar aan het kletsen te zijn.



Van bovenaf volgden de instructies en al snel was de kleuren-massa in beweging.




Als eerste groep gingen de 9-lopers op pad. Dat gaf mij mooi de gelegenheid hun entree te bekijken. Met zijn allen via de ingang de winkel binnen. Het duurde zeker tien minuten voor iedereen verdwenen was.

~ Oeps, beetje onscherpe foto ~

~ Deze is door de winkelruit genomen ~

Rond kwart over acht waren wij aan de beurt. Na een minuutje of 2 stond ik binnen. Aan alle kanten werden we door het in witte jassen gestoken personeel toegelachen en gejuicht. Zó grappig. 


We renden tot achter de toonbanken en sloegen daar linksaf richting het koelgedeelte. Een prachtige zaak, dat mag gezegd worden! Ook de zaak waar Herman (ja, onze eigen Rotterdammert) de Blijker de vissies voor zijn restaurant zelf komt uitzoeken.


De achterdeur werd keurig voor ons open gehouden en daar kon het rondje buitenlucht beginnen. Door de Spaanse Polder was het plan.
Hoe we precies gelopen zijn kan ik niet navertellen, maar er was regelmatig een moment dat ik dacht: 'Hé, hier loop ik vaker.'
Zo passeerden wede praktijk van Dr. Rossi, verschillende cache-locaties, Park Zestienhoven, Klein Polderplein en een heel stuk van mijn Rondje Overschie.

Het was warm, maar het liep prima. Ik ging net iets harder dan de grootste stroom, maar door voldoende ruimte was het goed mogelijk in te halen en mijn eigen tempo te blijven lopen. Maar belangrijker nog: ik kon blijven lopen, zonder te moeten wandelen tussendoor.

~ Rode hoofden na afloop ~

De geplande 6 werden ruim 7 kilometers. Met een oververhit hoofd, en een nieuwe impuls voor mijn zelfvertrouwen klokte ik terug bij Schmidt weer af.



"There wille be a day when I can no longer run. 
Today is not that day!"

dinsdag 22 augustus 2017

I see faces #6

Het blijft leuk om op deze manier naar je omgeving te kijken.
Om te zien of je ergens een gezicht in kunt herkennen.

Deze verlichting vond ik in Limburg.
Een lichtje in donkere dagen.

Grappig, toch?

maandag 21 augustus 2017

Zomer

De zomer van 2017 is er één die ik niet snel zal vergeten.

Er zijn hoogtepunten, maar veel meer dieptepunten.
Binnen ons gezin loopt alles op rolletjes.
Maar gevoelloos voor alles daar buiten ben ik niet.

Het was heerlijk om even niet gebonden te zijn aan school- en sporttijden.
Morgen start dat circus weer.
Dat geeft enerzijds regelmaat aan de dagen. Anderzijds ook het besef dat deze zomer me door de vingers is geglipt.

De laatste twee weken waren helemaal vreemd. Ik kon het leven even niet bijhouden.
Waar zit die pauzeknop?